Tot 1527 was het woud in het bezit van de hertogen van Bourbon. Daarna kwam het in bezit van de staat en had men lange tijd geen oog voor het bosbeheer. Talloze eiken werden geveld ten behoeve van huizenbouw en huisbrand. In 1670 besloot minister Colbert het woud te beschermen. Hij kon het eikehout immers goed gebruiken voor de bouw van oorlogsschepen. Colbert bepaalde dat nieuw geplante eikebomen pas na 200 jaar mochten worden geveld.

In 1788 kwam in het dorp Troncais de metaalindustrie tot ontwikkeling. Binnen korte tijd was meer dan de helft van de eikebomen in de ovens verdwenen. In 1824 startte men de vervaardiging van porselein. Gelukkig haalde men nu het besluit van Colbert om de bomen te sparen weer uit de kast. Een boom mocht slechts na 160 jaar worden omgehakt. In 1928 verlengde men deze periode tot 225 jaar. Dit is ook de reden dat men hier 200 tot 300 jaar oude eikebomen kan bewonderen, met name in het deel dat het Futaie Colbert wordt genoemd (ten oosten van Saint-Bonnet-de Troncais, in een half uur wandelend bereikbaar vanaf de Rond du Vieux-Morat). Enkele 'beroemde' bomen zijn: de Chêne Carré, de Émile-Guillaumin en de Charles-Louis-Philippe. Niet ver hiervandaan ligt de Fontaine Viljot, een legendarische bron. Ruim 70% van het bos bestaat uit eikebomen, 20% uit beukebomen en de rest uit grove dennen. In het woud leven reeën, herten, wilde zwijnen, wilde katten, vlinders, eekhoorns en verscheidene vogelsoorten, waaronder veel haviken. Onder de hoge wintereiken en de iets kortere zomereiken ontluiken in de vroege ochtend champignons. In en rond het woud liggen de meren van Goule, Morat, Pirot, Saint-Bonnet, Saloup en Troncais.

TOERISTENINFORMATIE: CRIE de Trongais, 03369 St-Bonnet-de-Troncais. Deze instelling verzorgt rondleidingen door het woud. Met name in het Futaie Colbert zijn veel wandelroutes. Meer informatie over wandelroutes en rondleidingen is verkrijgbaar bij de Association du Pays de Trongais, Place du Champ de Foire.