Momenteel verandert er veel in de levenswijze van de El-Molo. Hun vestigingsplaats is ontdekt door het toerisme en hoewel het zich nog maar mondjesmaat aanbiedt, het is genoeg om het volk te doen beseffen dat er een beter leven mogelijk is. De laatste jaren leggen zij zich dan ook meer en meer toe op landbouw en veeteelt. Ze trekken met kudden schapen, geiten runderen en dromedarissen er op uit, de visvangst krijgt meer en meer een commercieel tintje.

Een aantal van hen verdient een verhoudingsgewijs goedbelegde boterham in de toeristenindustrie. (Nog?) niet als toeroperator of beheerder van lodges, maar degenen die kans zagen dichter bij de toeristen te komen werken in hoofdzaak in de lodge die nabij Loiyangalani gelegen is. Ze doen er dienst als schoonmaakster, bouwvakker, onderhoudsman of... apenverjager om te voorkomen dat de alom in lodges aanwezige apen, de lunch of het diner eerder op hebben dan de toerist.