Lang geleden deed het eiland dienst als verbanningsoord. Keizer Juntoku (1197-1242), de boeddhistische priester Nichiren (1222-1282) en de Noh-acteur Ziami werden naar Sado verbannen. Veel monumenten, tempels en culturele gebruiken, herinneren nog aan hun aanwezigheid. Het eiland lag in de ogen van de machthebbers buiten de beschaafde wereld. Dit veranderde van het ene op het andere moment in 1601 toen er goud gevonden werd op het eiland. Sado kwam onmiddellijk onder direct gezag te staan van de shoguns Tokugawa. De zeer rijke goudaders, die in vulkanische gebieden te vinden zijn, zorgden ervoor dat de schatkist van de shoguns Tokugawa zeer goed gevuld bleef. De oorsprong van deze rijke goud- en zilveraders ligt in een stollende magmahaard. Als het omhoog komende magma stolt, ontstaan er scheuren in het rondom liggende gesteente. In deze scheuren dringen gassen en soms een vloeibare massa, die, als ze afkoelt, uitkristalliseert (zij krijgt een vaste vorm) in de scheur of spleet. Op het eiland Sado zijn dit ertsen met edelmetalen, zoals zilver, platina en goud. Men noemt ze edel omdat ze niet oxyderen (roesten) of anderszins veranderen (ze gaan moeilijk een chemische verbinding aan). Het goud werd op Sado onder zeer zware omstandigheden gedolven door gevangenen. Hoewel zij niet de doodstraf hadden gekregen, vonden toch velen van hen de dood in de mijn.

Al deze ontwikkelingen lieten hun sporen na in de leefgemeenschap op het eiland. De goudmijn Sado-kinzan is nog steeds open, al komt een belangrijk deel van de huidige inkomsten van de mijn voort uit het ontvangen, informeren en begeleiden van toeristen.

Het eiland Sado is ook de plek waar de beroemde Kodotrommelaars hun opleiding krijgen. Uit heel Japan stroomt men hier naartoe om deze traditionele feesttrommels te leren bespelen. Een andere traditionele erfenis is het danslied Sado-Okesa, dat op verschillende plekken op het eiland ten gehore wordt gebracht.

Vandaag de dag bezoekt men Sado vooral voor de grillige rotskusten, de rustieke bergkammen en de ongedwongen levensstijl van zijn bewoners. Het eiland is opgebouwd uit twee van noordoost naar zuidwest lopende bergkammen. Daartussen ligt een dichtgeslibte vlakte, waarin een aantal riviertjes hun weg vanuit de heuvels naar zee zoekt. In deze vlakte woont de meerderheid van de bevolking, onder andere in Ryotsu aan de oostkust en in Suwato en Mano aan de westkust. Midden in de vlakte liggen de dorpen Kanai, Niibo en Hatano. Andere belangrijke plaatsen zijn Aikawa aan de westkust en Ogi en Akadomari aan de zuidkant van het eiland. De belangrijkste haven is de haven van Ryotsu. Hier komen de meeste veerboten en 'jetfoils' uit Niigata aan. Bezienswaardig op het eiland zijn onder andere de goudmijn Sado-kinzan (ten oosten van Aikawa) en de gehele kust tussen Aikawa en de noordelijkste punt van het eiland, het schiereilandje Futatsugama. Dit schiereiland lijkt sprekend op twee reusachtige schildpadden, vandaar de naam 'twee schildpadden' (Futatsugama). Onderweg kunt u stoppen in Senkakuwan, waar u met een boot met een glazen bodem naar het fraaie onderwaterleven kunt kijken, en bij de 167 m hoge rots Onogame. Andere fraaie rotskusten vindt u aan de zuid- en zuidwestkant van het eiland.

Vanuit de haven van Ogi vertrekken rondvaartboten waarmee u deze zuidelijke klifkust vanaf zee kunt benaderen. In de haven van Ogi kunt u een tochtje maken in een Tarai-bune-boot, een soort drijvende wastobbe, die oorspronkelijk werd gebruikt om zeewier mee te oogsten. Nu varen de Tarai-bune-boten hoofdzakelijk ten behoeve van de toeristen. Tempels op het eiland die een bezoek waard zijn, zijn de Myosenji, met zijn karakteristieke vijf verdiepingen tellende pagode, en de Chokokuji (ook wel Hasederatempel genoemd), waar u drie afbeeldingen van de elfhoofdige godin Kannon kunt bewonderen. Rustiek gelegen tempels zijn onder andere Rengebuji en Seisuiji, die bekend is om zijn stijlvolle houten veranda.

Een bruikbare kaart, met daarop alle busdiensten en bezienswaardigheden, kunt u krijgen bij het toeristeninformatiebureau in Sawata en Niigata.

Trein en veerboten Sado:

-, De veerboten vanuit Niigata (zie aldaar) varen in 2 uur en 20 minuten naar Ryotsu op het eiland Sado. De duurdere jetfoil vaart in 1 uur van Niigata naar Ryotsu. Voorts is er een veerbootverbinding tussen Niigata en de haven van Akadomari, aan de zuidkant van het eiland.

-, Akadomari is per veerboot bereikbaar vanuit Teradomari (circa 45 km ten zuiden van Niigata).

-, De haven van Ogi, eveneens gelegen aan de zuidkant van het eiland, is per veerboot bereikbaar vanuit Naoetsu (vaartijd 2 uur en 40 minuten). Naoetsu is de haven voor de stad Joetsu en ligt aan de JR Etsu Honsenspoorlijn en aan de JR Hokurikuspoorlijn.