Vanuit Nairobi kiest u voor de goed berijdbare (denk aan de gaten in de weg!) A104 in noordwestelijke richting. Even voorbij Eldoret, bij het plaatsje Leseru splitst deze zich. U houdt rechts aan en bereikt dan via de B2 Kitale. Van hieruit is het park uitstekend bereikbaar, maar ook vanuit het nabijgelegen dorp Enderbess (volledig toegerust op de bezoekers van het natuurgebied) kunt u de hoofdingang (Chorlim Gate) eenvoudig bereiken. Onder begeleiding mag u te voet het park bezoeken en ook Mount Elgon beklimmen.

Algemene informatie

De ligging van het park, op de grens met Oeganda, maakt het minder populair dan bijvoorbeeld Mount Kenya. Ook het klimaat is veel wisselvalliger. Bezoekers kunnen (ook in de droge tijd) rekenen op stevige buien en het kan op de hogergelegen hellingen ook nog eens bitter koud zijn. Het sneeuwt soms, maar op de berg bevindt zich geen ‘eeuwige’ sneeuw. Bij uw aankomst in het park wordt u, als u het voornemen heeft er te overnachten, naar een van de kampeerplaatsen gebracht. Tegen een geringe vergoeding wordt u ook begeleid op uw tochten door het park. Deze begeleiding is verplicht en geeft de bezoeker de zekerheid dat er, als zich iets mocht voordoen, altijd bekwame hulp voorhanden is.

Er zijn diverse bergtochten uitgezet die u naar een van de toppen van Mount Elgon brengen. De hoogste top, de op 4321 meter hoogte gelegen Wagagai, ligt op Oegandees grondgebied. Regelmatig doen zich ongeregeldheden voor in het gebied en het is dan ook zaak om in overleg met de parkwachters te bepalen welke de mogelijkheden zijn. Op hun informatie kunt u blindvaren.

Mount Elgon zelf is een uitgedoofde vulkaan. De eerste uitbarsting vond ongeveer 24 miljoen jaar geleden plaats waarna de vulkaan meer dan 14 miljoen jaar actief is gebleven. De hoogste top op Keniaans grondgebied is de Koitoboss (letterlijk: tafelberg) die ruim 4100 meter boven de zeespiegel uitsteekt. U kunt in de krater afdalen die zich op 3500 meter bevindt. In de krater ontspringen diverse waterbronnen. Mount Elgon is, na de Mount Kilimanjaro in Tanzania, Mount Kenya en het Rwenzorigebergte in Oeganda, in hoogte de vierde berg van Oost-Afrika. Geleerden, die uitgebreid onderzoek op de berg hebben verricht, zijn van mening dat Mount Elgon ooit de hoogste berg van Afrika was. De vele bergmeren die zich op de oostelijke hellingen bevinden ontstonden als gletsjers, dezelfde gletsjers die verantwoordelijk waren voor de diepe kloven in de hellingen.

Een ander fenomeen wordt gevormd door de grotten, waarvan zich er tientallen in de berg bevinden. In vele grotten bevinden zich zoutkristallen en de olifanten die de hellingen bevolken trekken zich ’s avonds in de grotten terug. Zij lusten niet alleen graag zout, ze zijn ook meesters in het opsporen ervan. Sommige geleerden zijn de mening toegedaan dat een aantal grotten is ontstaan door het binnendringen in de berg door olifanten. Een viertal van de grotten is opengesteld voor het publiek: de Kitumgrot, de Chepnyalilgrot, de Ngwarishagrot en de Mackingenigrot. In de eerstgenoemde is de kans dat u met de ‘ondergrondse olifanten’ of ‘grotolifanten’ wordt geconfronteerd het grootst. De grot dringt zo’n 200 meter horizontaal de berg binnen en de Maasai hebben diep ontzag voor de grot. Ze gaven hem ook de naam Kitum wat zoveel betekent als ‘plaats van de ceremoniën’.

Het aantal olifanten neemt de laatste jaren weer wat toe na een dramatische terugval als gevolg van stroperspraktijken. Er doen verhalen de ronde over de aanwezigheid van het ebolavirus in de Kitumgrot. In het verleden hebben zich inderdaad enige gevallen van besmetting met dit virus (met dodelijke afloop) voorgedaan, maar niets wijst erop dat besmetting plaatsvond in de Kitumgrot. Velen hebben de grot sindsdien alweer bezocht. Als u voornemens bent in een van de grotten af te dalen, zorg er dan voor dat u behalve aangepast schoeisel, sowieso nodig op deze berg, een goede zaklantaarn bij u heeft. Vanuit het park voert een drietal rivieren naar Lake Turkana: de Suam, de Kerio en de Turkwell. De eerstgenoemde geniet vermaardheid onder sportvissers. De vierde grotere rivier die het park doorkruist is de Nzoia die uitmondt in Lake Victoria.

Flora en fauna

De berg beklimmen is ook voor de planten- en dierenliefhebber een ervaring van de eerste orde. In de aanloop naar de beklimming treft u geweldige teakbomen aan, uniek in de wereld. Ze worden dan ook aangeduid als ‘Elgon’ teakbomen. Ook ceders kunnen behoorlijk hoog opgaan, bomen van bijna 25 meter hoogte vormen geen uitzondering. Aan de voet van de berg vindt u tropisch regenwoud en een stukje hoger wandelt u door metershoge bamboewouden. Een gevoel van Kleinduimpje die zich in een groot bos bevindt dringt zich bij de meeste bezoekers op. Dat gevoel wordt nog versterkt nadat u de boomgrens bereikt heeft en u met reusachtige mossen, heidesoorten en lobelia’s wordt geconfronteerd.

Trouwens, u vindt binnen de grenzen van het park nog diverse stukken ongerepte natuur en onvervalst oerwoud. Bij de dieren valt, zoals gezegd, de olifant het meeste op. De populatie van deze reuzen bedraagt inmiddels alweer ruim 500. Verder vindt u er buffels, luipaarden, het reuzenbosvarken en tal van antilopensoorten. De al eerdergenoemde colobusapen, zowel de rode als de witte, en de zg. blauwe apen, beide soorten zeer beschermd, zijn doorgaans gemakkelijk waar te nemen.