Tijdens de laatste wereldoorlog zonk in 1939 voor Montevideo het Duitse slagschip Graf Spee. Toen werd de bemanning hier ook gevangengehouden. Nu is het eiland een Reserva Natural Provincial, een beschermd natuurgebied. Want het grootste deel van het 186 ha grote eiland is begroeid met bos. Historisch gezien is dit eiland interessant, want de dorpskern bestaat nog uit mooie oude huizen en wat antieke kanonnen. Kijk eens naar de façade van de bakkerij, Panadería Rocio, uit 1913.

Ertegenover zie je nog de poort van de oude gevangenis. Voor mij is het Cine-Teatro Urquiza het meest opvallende. Gebouwd in 1922 door de architect Salamone, die ook in de provincie Buenos Aires in afgelegen Pampastadjes rond 1920 de meest mooie gemeentehuizen (geïnspireerd door de Stijl) heeft ontworpen. Dit gebouw is weer totaal iets anders, de gevel bestaat uit bijna twee ronde muren met in het midden een soort totempaal. Er is een (klein) interessant museum, Museo Histórico, in een oude kruidenierszaak (pulpería) met foto’s en documenten over de geschiedenis van Isla Martín García.