Ongeveer 3400 km² van het zuidelijke deel van de Hardangervidda is beschermd in het Hardangervidda Nasjonalpark, het grootste nationale park van Noorwegen. De licht golvende hoogvlakte ligt vrijwel geheel boven de boomgrens rond hoogtes rond 1300 meter. Enkele markante bergen steken boven de wirwar van afgeronde bergen, meertjes en rivieren. De bekendste berg is de tafelbergvormige Hårteigen (1690 m), de koning van de Hardangervidda. Omdat hij 300 meter boven de hoogvlakte uitsteekt is hij van verre te herkennen.

Het gebied heeft een unieke natuur. De vegetatie bestaat voornamelijk uit heide, grassen, mossen en korstmossen, en het is het meest zuidelijke gebied waar Arctische planten voorkomen. Die begroeiing is ideaal voor de grote kuddes wilde rendieren die hier grazen. Jaarlijks trekken ze van de winterverblijven aan de zuid- en oostkant van het gebied naar de zomerweiden aan de westrand van de Hardangervidda. Op de vidda ontspringen tal van beken en rivieren en overal op de hoogvlakte glinstert water, en zijn kleine en grote meren. Sportvissers vinden hier forel in rivieren en bergmeren. In dit onherbergzame gebied zijn menselijke sporen aangetroffen van 6000 jaar oud, vermoedelijk van rendierjagers. Ook in de middeleeuwen trokken handelaren en monniken al over de hoogvlakte, de kortste verbinding tussen Vestlandet en Østlandet. Die oude paden over de hoogvlakte, ‘Nordmannslepene’, zijn zo genoemd omdat vroeger de bewoners van het Numedal die handelaren van de andere kant van de hoogvlakte ‘mannen uit het noorden’ noemden.

Wandelen en skiën

Tegenwoordig is de Hardangervidda een eldorado voor liefhebbers van wandelen en skiën, vooral de mogelijkheden voor het maken van meerdaagse huttentochten zijn enorm. Over de hoogvlakte heeft Den Norske Turistforening een uitgebreid netwerk van wandelpaden aangelegd en berghutten gebouwd (bemande en zelfbedieningshutten) en zijn gedetailleerde kaarten verkrijgbaar. De glooiende Hardangervidda met zijn afgeronde bergtoppen is erg populair in Noorwegen om er in het voorjaar (april) skitrektochten te maken, zonder grote stijgingen en met lange vlakke stukken. Ook voor wandelaars is het lopen over de Hardangervidda niet al te zwaar, hoewel het weer er berucht slecht kan zijn. Het lopen over de kale onbegroeide hoogvlakte geeft permanent het gevoel hoog in de bergen te zijn. Sommige tochten zijn echter behoorlijk lang, en bergwandelervaring komt hier goed van pas. Het weer kan erg veranderlijk zijn. Als het in het achterland redelijk weer is kan het op de vidda flink regenen.

Het wandel- seizoen op de Hardangervidda loopt van juni tot september. De mooiste wandelperiode is begin september, het is er dan stil en de herfstkleuren tooien het landschap in een gouden gloed. Later in de herfst worden de voetbruggen over de rivieren afgebroken en in het voorjaar na de sneeuwsmelt weer aangebracht. Toegangen voor trektochten over de Hardangervidda zijn vanuit het zuiden Haukelisæter (aan de E134), vanuit het westen Røldal (het Valdal), Odda (het Skjeggedal bij Tyssedal), Lofthus (de monnikentrap). De belangrijkste toegangen vanuit het noorden liggen langs de E7 tussen Geilo en Eidfjord: het Hjølmodal bij Øvre Eidfjord en de bergweg Tinnhølveien bij Dyranut (hier kan men per auto het verst op de hoogvlakte komen).

Informatie over de Hardangervidda, het nationale park en de wandelmogelijkheden vindt u in Eidfjord bij het moderne Hardangervidda natuurcentrum, met exposities over natuur en cultuurhistorie en een panoramafilm over de Hardangervidda.