Vanaf de Trepassey Bay aan het zuiden van de rechter poot van het Avalon Peninsula in westelijke richting langs de St. Mary's Bay en noordwaarts over Highway 90 kom je bij Salmonier. Ten noorden van dat dorp ligt aan Salmonier Line/Highway 90 het Salmonier Nature Park. Dat grenst aan de noordkant van het Avalon Wilderness Reserve en bestaat uit een bezoekerspark en een wild natuurpark. Belangrijkste functie is het opvangen van gewonde en zieke dieren. Door het bezoekersdeel loopt een wandelroute van ongeveer drie kilometer langs dierenverblijven die zo natuurgetrouw mogelijk zijn opgezet. Het is een dierentuin waar de beesten van de provincie Newfoundland and Labrador voorop staan. Dus geen tijgers en olifanten maar wel elanden, kariboes, lynxen, vossen, bevers, otters, uilen, slechtvalken, ganzen en Amerikaanse zeearenden. In een bezoekerscentrum zijn informatiepanelen en een display met nachtdieren. Open van begin juni tot half oktober.

Cape St. Mary’s Reserve

Aan de westkant van de St. Mary's Bay gaat Highway 92 naar het zuidwesten van het Avalon Peninsula. Deze gaat over in Highway 100 en bij een 12,5 kilometer lange, doodlopende zijweg nog verder naar het zuidwesten is Cape St. Mary’s. Daar is de Bird Rock. Of meer precies het natuurreservaat Cape St. Mary’s Ecological Reserve. Dat ligt op een kaap en wordt een stukje subpoolgebied in het zuiden van het Island of Newfoundland genoemd. De temperatuur is er gemiddeld een paar graden lager dan noordelijker op het eiland en daardoor groeien er planten die eigenlijk alleen voorkomen op de toendra’s benoorden de boomgrens. Het natuurreservaat wordt aan drie kanten omspoeld door de Atlantische Oceaan. Dat maakt de plek aantrekkelijk voor tal van vogelsoorten om er te nestelen. De kaap wordt dan ook een van de belangrijkste zeevogellocaties van de provincie genoemd. Tienduizenden jan-van-genten, aalscholvers, alken en dikbekzeekoeten broeden er. Het is een honderd meter hoge steenkolos die in de zomermaanden van top tot teen bedekt is met nestelende vogels, hetgeen bij menigeen een vergelijking oproept met een zomers sneeuwtapijt. Vanaf een bezoekers- en informatiecentrum loopt een één kilometer lang pad over kale rotsen naar een uitkijkplatform waar al die vogels van nog geen tien meter afstand kunnen worden gadegeslagen. De beste tijd om er te kijken is van half april tot eind oktober. In het centrum zijn exposities over de hier voorkomende vogelsoorten. Ook is er een schaalmodel van het natuurreservaat en kan met een parkwachter worden meegegaan voor een excursie. Rond de vogelrots hangt nogal eens mist, maar in de zomer lost die dankzij de zon redelijk snel op. Het bezoekerscentrum is open van half mei tot half oktober, het natuurreservaat het hele jaar.